Ιστορία της χειρουργικής θεραπείας

H χειρουργική διαδρομή της αποκατάστασης της γυναικομαστίας αρχίζει από πολύ παλιά όταν ο Paulus Aeginita το 625 περιέγραφε την αφαίρεση του ανδρικού μαστού μέσω μιας υπομαστικής τομής ή μέσω δύο παράλληλων ημισεληνοειδών τομών. Tο 1933 ο Menville πίστευε ότι η θηλή στον άνδρα δεν παίζει σημαντικό ρόλο και χρησιμοποιώντας μια ελλειψοειδή τομή, περιλαμβάνοντας την θηλή και την άλω αφαιρούσε τον μαστό. O Webster το 1946 έφερε την επανάσταση εφαρμόζοντας την γνωστή ημισεληνοειδή τομή μέσα στην άλω, ενώ ο Pitangui χρησιμοποίησε οριζόντια split τομή διαμέσου της θηλής για να κερδίσει πρόσβαση στο μαστό.

Oι Letterman και Schurter το 1969 χρησιμοποίησαν μια άνω ημισεληνοειδή τομή με αφαίρεση του δέρματος για την ανύψωση της θηλής. Aρκετές τεχνικές ακολούθησαν οι οποίες χρησιμοποιούσαν εξωτερικές τομές για την αντιμετώπιση της Γυναικομαστίας όπως αυτή του C. M. Ward et al το 1989.

O Davidson το 1979 περιγράφει ένα υπολογισμό του βαθμού της πτώσης του δέρματος σε γυναικομαστίες τύπου IIβ και III χρησιμοποιπώντας δύο ομόκεντρους κύκλους και σαν ιδέα ήτο πολύ καλή αλλά είχε δύο μειονεκτήματα

  1. Tο doughnut μπορούσε να βγει έλλειψη εάν η οριζόντια διάμετρος είναι μεγαλύτερη της καθέτου και
  2.  Δεν χρησιμοποιούσε ράμμα τύπου περίπαρσης άρα η σύγκλειση είχε τον κίνδυνο των πτυχών του δέρματος και την αυξημένη πιθανότητα της αύξησης της διαμέτρου της άλω μετεγχειρητικά.

O Saad το 1984 περιγράφει κυκλοτερή τομή για την αντιμετώπιση της Γυναικομαστίας αλλά δεν ορίζει πως σχεδιάζει την αφαίρεση του δέρματος ούτε την χρήση περίπαρσης, ενώ ο E. C. Smoot III το 1998 ορίζει μια εκκεντρική εκτομή δέρματος σε συνδιασμό με υποδόριο μαστεκτομή ενώ η σύγκλειση εμφανίζεται με πολλαπλές πτυχές μετεγχειρητικά ενώ χρησιμοποιεί τον έκκεντρο κύκλο στο νότιο πόλο της άλω.

Πιστεύουμε ότι στην αποκατάσταση της σημαντικής γυναικομαστίας προέχει

  1.  H ογκολογική ορθή αφαίρεση του παρασκευάσματος και
  2.  H αισθητικά αποδεκτή εικόνα του συμπλέγματος θηλής - θηλαίας άλω.

O προεγχειρητικός σχεδιασμός της περίσσειας του δέρματος γίνεται με τον ορισμό των δύο σημείων το ένα 5 cm από την υπομαστική γραμμή και από το σημείο της νέας θέσης της θηλής.

Πιστεύουμε ότι παρ’ όλα αυτά και μάλιστα δε σε άτομα μεγάλη ηλικίας είναι δύσκολο να πει κανείς με βεβαιότητα πόσο δέρμα θα συρρικνωθεί μετεγειρητικά και είναι παρακινδυνευμένο ιδίως σε πραγματικές γυναικομαστίες τύπου III (γυναικείο στήθος) να βεβαιώσει κάποιος την αφαίρεση της περίσσειας τους δέρματος χρησιμοποιώντας κυκλοτερείς προσπελάσεις.

Tο ράμμα της περίπαρσης που χρησιμοποιούμε το δένουμε έως εκεί που μας ορίζει η διάμετρος της άλω ούτως ώστε να μην ανοίξει η διάμετρος της μετεγχειρητικά αν και κάποιο αντιδραστικό υπερχρωματισμό δεν μπορεί να τον αποφύγει κανείς.

Συμπερασματικά πιστεύουμε ότι η κυκλοτερής μαστοπηξία έχει εφαρμογή σ’ όλους τους βαθμούς Γυναικομαστίας ακόμα και εκεί όπου η Webster δεν μπορεί να εφαρμοσθεί όπως στους βαθμούς I και IIA (με πολύ στενή θηλαία άλω), κρατούμε τέλος μία επιφύλαξη για τις πραγματικές τύπου III γυναικομαστίες (γυναικείο στήθος) όπου κανένας θα πρέπει να σκεφθεί σοβαρά εάν θα προχωρήσει στην επέμβαση ακρωτηριασμού του μαστού με ελεύθερη μεταφορά της θηλής - θηλαίας άλω (breast amputation with free nipple - areola graft transplantation).